(یکم) افزایش اعتماد عمومی: اقتدار مبتنی بر رضایت، مشروعیت و قانونمندی است و هر قدر این اقتدار همراه با رضایت، حمایت، پشتیبانی آحاد ملت باشد بی‌شک مهمترین عامل قوی‌شدن است. بزرگترین سرمایه اجتماعی هر جامعه‌ای مردم آگاه، متخصص، دارای انگیزه، عزت و اراده برای غلبه بر ناممکن‌ها و تحقق آرمانهای بلند خود است. امروز جلب رضایت همه مردم به مثابه اصلی‌ترین راهبرد نظام برای قوی‌شدن است. گفتمان خدمت باید از سوی همه مسوولان در همه نهادها و دستگاه‌ها سرلوحه وظایف باشد؛ ما همه نوکر و خادم مردم هستیم. رهبری فرمودند: «مشروعیت همه امور به دست مردم است.»
(دوم) حفظ وحدت ملی: وحدت ملت ایران در سال 1357 موجب پیروزی انقلاب اسلامی شد و انقلاب 22 بهمن 57 برآمده از وحدت ملی ایرانیان بود. و در ادامه «انقلاب اسلامی» در ادوار مختلف از دوران جنگ تحمیلی تا بازسازی کشور و عرصه‌های مختلف نقش اساسی را در اتحاد و انسجام ایرانیان داشته است. ایران در روی کره زمین تنها کشوری است که 15 کشور را در همسایگی خود دارد که مرکب از زبانها، ادیان، نژادها، مذاهب و ایدئولوژی‌های مختلف هستند. در داخل کشور نیز ایران بزرگ متشکل از اقوام، نژادها، زبانها، گویش‌ها و لهجه‌های مختلف است؛ رنگین‌کمانی از تنوع و گوناگونی فرهنگی، سیاسی و اجتماعی که همه در سایه «اسلام و ایران» زیست ایمن و امنی دارند. افزایش وحدت درونی و همزیستی مسالمت‌آمیز و برادرانه با کشورهای همسایه و تلاش مستمر برای کاهش تنش‌ها و اختلافات از شاخصه‌های مهم «قوی‌شدن» ایران اسلامی در عرصه داخلی و خارجی است.
(سوم) مقابله با ضعفها و چالشها: اقتدار در فرهنگ سیاسی به معنای «تواناشدن»، «توانستن و توانمندی» است. فرهنگ انگلیسی آکسفورد آن را «اتوریته» به معنای واداشتن دیگران به اطاعت تعریف کرده است. کشور و ملتی که بخواهد «قوی» باشد و حرف و موضع او مورد قبول، پذیرش و حتی اطاعت دیگران قرار گیرد، نباید دارای «ضعفها و چالشها»ی فرهنگی، سیاسی، اجتماعی باشد.
در صدر این چالشها «وابستگی و عدم استقلال شخصیت»، «تردید و ابهام در هویت ملی»، «بیم و ترس از دشمنان»، «ضعف اراده برای غلبه بر مشکلات» و «فقدان امید به آینده روشن» است. ما ملتی با پشتوانه عظیم تاریخی، عزتمند و باغیرت و بااراده در جامعه جهانی شناخته شده‌ایم. این آسیب‌ها و چالشها مرتبط با آحاد افراد و ساختار جامعه است. همه باید سهم خود را در برطرف‌کردن این آسیب‌ها تعریف و عمل کنیم. وجود مسوولان و نهادهای پاسخگو، شفافیت و قانون‌گرایی در امور کشور و مبارزه قاطع با فساد همراه با «روحیه انقلابیگری، مدیریت جهادی و عدم‌هراس از توطئه دشمنان» گام‌هایی مهم برای غلبه بر چالشها هستند.
(چهارم) استحکام درونی جمهوری اسلامی: از مهمترین راهکارهای «قوی‌شدن» توجه به مولفه‌های اقتدار ملت ایران است که استحکام درونی آن بالاترین درجه از نماد اقتدار محسوب می‌شود؛ اقتصاد قوی و مقاوم با تکیه بر ظرفیتهای داخلی، کاهش وابستگی کشور به بیگانه، افزایش صادرات و تولید ثروت از طریق حمایت از کارآفرینان و مولدان رونق کسب‌وکار، اهتمام بایسته برای کاهش وابستگی منابع درآمدی کشور به نفت، توجه به علم و فناوری و تلاش بایسته برای عمران، آبادانی، سازندگی و پیشرفت ایران از نمادها و مظاهر استحکام درونی جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. افزون بر این هماهنگی ساختارمند بر پایه قانون توسط نهادها و دستگاههای اجرایی کشور و پرهیز از اختلافات و عدم حاکمیت سلیقه در اداره امور، همه و همه سازوکارهای قوی‌شدن ما در داخل و نظام بین‌المللی را نمایندگی می‌کند.
(پنجم) افزایش اقتدار نظامی: برخلاف برخی از اشخاص و چهره‌های سیاسی که بر این باورند که امروزه عصر «گفتوگو» و نه عصر «موشکها» است اما افکار عمومی دنیا در کمال حیرت در آغازین روزهای سال نو مسیحی با اقدام تروریستی دولت آمریکا و شهادت سردار صلح، امنیت و مقاومت، حاج قاسم سلیمانی شاهد بطلان این تفکر بودند؛ همان کسانی‌که رهبری فرمودند: «جنتلمن‌هایی که از گفتوگو صحبت می‌کنند اما خود آنان تروریست‌های واقعی با دستکش‌های مخملی» هستند.
تشدید تحریم‌های ظالمانه، غیر‌انسانی و ضد‌بشری رژیم حاکم بر آمریکا و همراهی متحدان غربی و عربی آنها علیه ملت مقاوم و انقلابی ایران امری است نه امروزی، بلکه 40 سال است که در جریان است. سیلی محکمی که سپاهیان اسلام به آمریکا در منطقه زدند و ابهت پوشالی استکباری آمریکا را در هم شکستند گویای این امر است که باید اقتدار نظامی و دفاعی کشور را افزایش دهیم و از جریان مقاومت که راهی برای بیداری مسلمانان و ایستادگی در برابر ظلم و استثمار بیگانگان در کشورهای اسلامی است حمایت بنیادی داشته باشیم.
«مقاومت» کلیدواژه قوی‌شدن، افزایش امنیت ملی، تحقق منافع ملی ایرانیان، خیزش جهان اسلام برای بیرون‌کردن آمریکا و متحدان آن از منطقه است. این‌ها سازوکار قوی‌شدن و تحقق اقتدار همه‌جانبه ملت ایران برای آنکه در عرصه جهانی بازیگر و کشوری مهم و موثر در معادلات جهانی باشد، محسوب می‌شود. ایمان، پای کار بودن، انگیزه داشتن، حفظ وحدت و همبستگی ملی و باور به توانستن و قادر‌بودن «موتور محرکه این قوی شدن» است.
